un cristall fi,
una petita esquerda
i aquell sangada poètica que aclapara
el més petit batec
i cau el seu món;
o aquella cremor,
un únic sospir,
no sé,
una carícia en una paraula,
una mica de màgia, un record present
esfodrant el baluard
ai...
al capdavall
l'ànima
és tan vulnerable...
Comentaris
Publica un comentari a l'entrada